Kategoria: Jedność Kościoła

Jedność Kościoła jest w sercu Jezusa. „I już nie jestem na świecie, lecz oni są na świecie. Ja wracam do Ciebie. Ojcze Święty, strzeż ich w imię Twoje, które Mi dałeś, aby byli jedno jak My. Kiedy byłem z nimi, chroniłem ich w imię Twoje, które Mi dałeś, i ich ustrzegłem. Żaden z nich się nie zagubił, poza synem zatracenia, aby wypełniło się Pismo. Teraz wracam do Ciebie, a mówię to na świecie, aby wypełniała ich moja radość. Ja przekazałem im Twoją naukę, a świat ich znienawidził, gdyż nie należą do świata, podobnie jak i Ja nie należę do tego świata. Nie proszę, abyś ich zabrał ze świata, lecz abyś ich ustrzegł przed złem. Oni nie należą do świata, tak jak i Ja nie należę do tego świata. Uświęć ich przez prawdę! Twoja nauka jest prawdą. Podobnie jak Mnie posłałeś na świat, tak i Ja ich posłałem na świat. Ja uświęcam się za nich, aby i oni zostali uświęceni w prawdzie.” (Jan 17, 11-19)

Nie wszystko jedno…

Testamentalnym pragnieniem Jezusa była jedność Kościoła.


„Obdarzyłem ich chwałą, jaką otrzymałem od Ciebie, aby byli jedno, podobnie jak My jedno jesteśmy. Ja w nich, a Ty we Mnie – niech staną się doskonałą jednością, aby świat poznał, że to Ty Mnie posłałeś i tak ich umiłowałeś, jak Mnie umiłowałeś.” Jan 17, 22-23

Jedność jest filarem służby Charis powołanej przez papieża Franciszka. W Polsce możemy ją realizować na dwóch głównych poziomach: wewnątrzkościelnym i między naszymi Kościołami.

Projekt „Nie wszystko jedno” jest konkretną pracą na rzecz jedności między chrześcijanami. Twórca projektu: Karol Sobczyk wraz z członkami wspólnoty Głos na Pustyni postanowił wcielać w życie na polskim gruncie całkowicie jeszcze niezaszczepioną koncepcję jedności. To koncepcja papieża Franciszka, który bardzo jasno podkreśla, że w ekumenizmie nie chodzi o przekonanie braci „odłączonych” do naszego punktu widzenia, rozumienia, historii i tradycji. To stanięcie ramię w ramię z bratem i siostrą, bez podświadomego poczucia wyższości, jedyności i „lepszości”, ale ze świadomością podążania tą samą drogą zbawienia wśród naszych różnic. Tak, to jest wizja pionierska na polskim gruncie.

Znamienne jest to, że odnowa charyzmatyczna w Polsce, o czym odważnie pisze Karol Sobczyk w „Wszystko wokół woła o Pocieszyciela” w ciągu ostatnich lat stała się nie tylko ostrożna, ale nawet sceptycznie nastawiona do ekumenizmu. Stoją za tym głębokie i niezagojone rany bolesnych doświadczeń porzucania Kościoła Katolickiego przez członków, liderów, księży charyzmatycznych, czy nawet całych prężnie działających grup. Wyparcie się jednak ekumenizmu nie tylko jest niezgodne z duchem Soboru Watykańskiego II (Unitas redintegratio), z wolą Jezusa (ewangelia św. Jana 17 rozdział), ale to próba odcięcia się od wspólnej z zielonoświątkowcami historycznej gałęzi przebudzenia wszystkich Kościołów chrześcijańskich.

Biorąc pod uwagę statystyki, według których charyzmatyków katolickich jest ok. 4% (artykuł bpa Siemieniewskiego – w dziale „Zakończenie”), osób utożsamiających się z wiarą katolicką jest 96%, zaś przyjmujących w całości naukę katolicką jest 8%, praktykujących regularnie około 36% – z tendencją spadkową od 1980r. (statystki) budowanie aktywnej świadomości ekumenicznej w Polsce to praca u podstaw.

Projekt Karola Sobczyka to propozycja dla każdego wierzącego, by budować jedność, począwszy od zmiany swojego podejścia: „nie chcę być obojętny”, „ode mnie też coś zależy”. To elementarna edukacja i możliwość wcielania w życie swojej odmienionej postawy. To możliwość udziału w konferencjach, spotkaniach mniej formalnych, posiłkach i modlitwie razem z braćmi protestantami. To zmiana nomenklatury: na przykład zaprzestanie używania słów: „bracia odłączeni”.

Opracowanie: Jacek Piotrowicz

Niech staną się doskonałą jednością, aby świat poznał…

1Po tych słowach Jezus podniósł swoje oczy ku niebu i powiedział: „Ojcze, nadeszła godzina. Obdarz chwałą swego Syna, aby i Syn Ciebie obdarzył chwałą. 2Przekazałeś Mu władzę nad wszystkim, co żyje, aby On dał życie wieczne wszystkiemu, co Mu dałeś. 3A życie wieczne polega na tym, aby wszyscy poznali Ciebie, jedynego, prawdziwego Boga i Tego, którego posłałeś – Jezusa Chrystusa.

4Ja obdarzyłem Cię chwałą na ziemi przez wypełnienie dzieła, które Mi zleciłeś do wykonania. 5Teraz zaś Ty, Ojcze, obdarz Mnie u siebie tą chwałą, jaką miałem u Ciebie przed zaistnieniem świata. 6Objawiłem Twoje imię ludziom, których Mi dałeś ze świata. Należeli do Ciebie, lecz dałeś Mi ich, a oni zachowali Twoją naukę.7Teraz wiedzą, że wszystko, co Mi dałeś, pochodzi od Ciebie 8oraz że przekazałem im naukę, jaką Ty Mi przekazałeś. Oni ją przyjęli i naprawdę poznali, że przyszedłem od Ciebie. Uwierzyli też, że to Ty Mnie posłałeś. 9Ja za nimi proszę – nie proszę za światem. Proszę za tymi, których Mi powierzyłeś, gdyż należą do Ciebie.

10Wszystko, co jest moje, jest Twoje, a to, co Twoje, jest moje. Ja w nich doznałem chwały. 11I już nie jestem na świecie, lecz oni są na świecie. Ja wracam do Ciebie. Ojcze Święty, strzeż ich w imię Twoje, które Mi dałeś, aby byli jedno jak My. 12Kiedy byłem z nimi, chroniłem ich w imię Twoje, które Mi dałeś, i ich ustrzegłem. Żaden z nich się nie zagubił, poza synem zatracenia, aby wypełniło się Pismo. 13Teraz wracam do Ciebie, a mówię to na świecie, aby wypełniała ich moja radość. 14Ja przekazałem im Twoją naukę, a świat ich znienawidził, gdyż nie należą do świata, podobnie jak i Ja nie należę do tego świata.

15Nie proszę, abyś ich zabrał ze świata, lecz abyś ich ustrzegł przed złem. 16Oni nie należą do świata, tak jak i Ja nie należę do tego świata. 17Uświęć ich przez prawdę! Twoja nauka jest prawdą.18Podobnie jak Mnie posłałeś na świat, tak i Ja ich posłałem na świat. 19Ja uświęcam się za nich, aby i oni zostali uświęceni w prawdzie.20Proszę Cię nie tylko za nimi, lecz także za tymi, którzy uwierzą we Mnie dzięki ich nauczaniu, 21aby wszyscy byli jedno. Podobnie jak Ty, Ojcze, we Mnie, a Ja w Tobie, tak i oni niech będą w Nas, aby świat uwierzył, że to Ty Mnie posłałeś.

22Obdarzyłem ich chwałą, jaką otrzymałem od Ciebie, aby byli jedno, podobnie jak My jedno jesteśmy. 23Ja w nich, a Ty we Mnie – niech staną się doskonałą jednością, aby świat poznał, że to Ty Mnie posłałeś i tak ich umiłowałeś, jak Mnie umiłowałeś.

24Ojcze, pragnę, aby ci, których Mi powierzyłeś, byli ze Mną tam, gdzie Ja jestem, aby oglądali moją chwałę, którą Mnie obdarzyłeś. Umiłowałeś Mnie bowiem przed stworzeniem świata. 25Sprawiedliwy Ojcze! Świat Cię nie poznał, Ja jednak Cię poznałem. I oni poznali, że Ty Mnie posłałeś. 26Objawiłem im Twoje imię i nadal będę objawiał, aby była w nich ta miłość, jaką Mnie umiłowałeś, i abym Ja był w nich”.

Ewangelia św. Jana 17, 1-26

Jedność w Dokumentach Kościoła Katolickiego – Karol Sobczyk ( 8 maja 2019)